Όλοι μας, λίγο ή πολύ, έχουμε δεχτεί, και δυστυχώς αποδεχθεί, εκδηλώσεις βίας, ακόμη και στην καθημερινότητά μας.
Εκδηλώσεις βίας δεν αποτελούν μόνο η σεξουαλική κι η σωματική, αλλά υπάρχουν, κι ενίοτε έχουν παρόμοιες χείριστες επιδράσεις κι αποτελέσματα, η λεκτική, η ψυχολογική, ακόμη κι η οικονομική βία. Και, κακά τα ψέματα, όλοι μας έχουμε υπάρξει θύματα αλλά ακόμη και θύτες βίας. Κι αν σκεφτείτε: ʹʹΕγώ ποτέ θύτηςʹʹ, κάπου εδώ να ξεκαθαρίσω πως ακόμη κι ο εκφοβισμός ή ο μειωτικός τρόπος συμπεριφοράς απέναντι σε κάποιον υποκειμενικά κρινόμενο ως ασθενέστερο από μέρους μας, το λεγόμενο bullying, αποτελεί μορφή βίας. Μία βία που κυρίως ανάμεσα στον σκληρό κόσμο των παιδιών είναι δυστυχώς συνήθης, κι, ακόμη πιο δυστυχώς, πολλές φορές επεκτείνεται και στον κόσμο των μεγάλων. Ντρέπομαι γιʹ αυτό, αλλά υπήρξα κι εγώ θύτης βίας, γιατί κάποτε το είδα ως καλαμπούρι, γιατί τότε, μέσα από τα παιδικά μάτια μου, απλά δεν μπήκα στη θέση του δεχόμενου την λεκτική-ψυχολογική βία μου ώστε να συνειδητοποιήσω τι μπορεί αυτή να επιφέρει, διότι ακολούθησα την αγέλη και κορόιδεψα κι εγώ.
Υπήρξα όμως και θύμα βίας, λεκτικής και ψυχολογικής, κυρίως στον επαγγελματικό μου χώρο, και κάποιες φορές αντέδρασα άμεσα, κάποιες άλλες πάλι όχι, όπως πολλοί θα περίμεναν από τον εαυτό τους… Η βία είναι τριγύρω μας, λοιπόν, και στο χέρι μας είναι να την εξαλείψουμε…
Όμως, με συμπεριφορές όπως αυτές που παρατηρώ τις τελευταίες ημέρες, από ενήλικους μάλιστα συνανθρώπους μου, αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται, ακόμη και σήμερα, τι ακριβώς είναι η βία και πως λειτουργεί, αλλά κυρίως δεν αντιλαμβάνονται τη διαφορετικότητα και συνεχίζουν να τη χλευάζουν. Καλώς ή κακώς – κυρίως καλώς θα έλεγα εγώ – όλοι οι άνθρωποι δεν είμαστε ίδιοι, οπότε η εύκολη λύση είναι να κρίνουμε σύμφωνα με τα δικά μας βιώματα και τις δικές μας συμπεριφορές – αν και πιστεύω πως πολλές φορές δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ούτε για το πως θα αντιδρούσαμε οι ίδιοι σε αντίστοιχες εκδηλώσεις βίας προς τον αυτό μας, καθώς το να μιλάς έξω από τον χορό είναι πολλές φορές και το πιο εύκολο…
Άκουσα λοιπόν πολλές φορές αυτές τις ημέρες τη φράση: Γιατί δεν αντιστάθηκες όταν σου συνέβη;… Όπως προείπα, δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι οι ίδιοι… Έτσι, κάποιοι άνθρωποι, όταν υποστούν πχ σεξουαλική κακοποίηση – κάπου εδώ να τονίσω πως μόλις το 2019 συμπεριλήφθηκε στον ελληνικό ποινικό κώδικα η τιμωρία όποιου επιχειρήσει γενετήσια πράξη χωρίς τη συναίνεση του παθόντος, χωρίς τη χρήση σωματικής βίας δηλαδή – δεν αντιδρούν αλλά παγώνουν – η οριζόμενη ως τονική ακινησία ή φαινόμενο του freezing – κι αυτό ψυχολογικά κυρίως συμβαίνει διότι φοβούνται μην κακοποιηθούν περισσότερο ή επειδή ξέρουν τον θύτη ή απλά επειδή δεν ξέρουν πως να αντιδράσουν από το σοκ.
Άκουσα ακόμη περισσότερο και τη φράση: ʹʹΓιατί δε μίλησες, γιατί δεν είπες ότι σου συνέβη αμέσως αφού συνέβη;ʹʹ Αυτό αν δεν το έχει κάποιος βιώσει είναι επίσης δύσκολο να το αντιληφθεί. Είναι η αντεστραμμένη ντροπή που νιώθει το θύμα, το στίγμα, είναι τα όσα σκέφτεται ότι θα επακολουθήσουν, η δημοσιότητα, η επίπονη διαδικασία να ξαναζήσει τα γεγονότα, να έρθει αντιμέτωπο εκ νέου με τον δράστη, ή ακόμη να χάσει και τη δουλειά του, μιας κι είθισται, αρκετές φορές οι θύτες να έχουν κάποια μορφή εξουσίας πάνω στο θύμα και πολλά ακόμη…
Είναι όμως και κάτι πολύ σημαντικό, που οδηγεί σε όλα αυτά. Είναι η ιστορία που φοβίζει, η ιστορία για το πως αντέδρασε η κοινωνία μας σε παρόμοιες καταστάσεις στο παρελθόν. Είναι επειδή δεν ήμασταν ώριμοι σαν κοινωνία να αντιμετωπίσουμε πολλές εκδηλώσεις βίας, τις οποίες πολλές φορές κάποιοι τις θεωρούμε ακόμη και σήμερα ως φυσιολογικές ή διακωμωδούμε την κατάσταση… Κι όμως δεν είναι καθόλου αστείο… Ήρθε λοιπόν η ώρα να ωριμάσουμε ως κοινωνία, να αγκαλιάσουμε τα θύματα της όποιας μορφής βίας, και να τα υποστηρίξουμε, καθώς δεν είναι αυτά που φταίνε γιατί υπήρξαν θύματα, κι επομένως να καταδικάσουμε, εκτός από νομικά, κυρίως κοινωνικά τις όποιες εκδηλώσεις βίας, γιατί μόνο τότε θα ζήσουμε σε έναν κόσμο καλύτερο, έναν κόσμο ισότητας, έναν κόσμο πιο πολιτισμένο…
Θα πρότεινα λοιπόν όχι μόνο την αντιμετώπιση ΜΙΛΗΣΤΕ που ακούγεται τελευταία αλλά κυρίως ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ προς τη βία, μην την αποδέχεστε και ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕ τη όπου τη δείτε, προτού φτάσουμε να συμβεί, και πάντα, όταν αυτό είναι εφικτό φυσικά, δίχως τη χρήση βίας από μέρους μας, αλλά κι ΑΓΓΑΛΙΑΣΤΕ τα θύματα, προστατέψτε τα όπως μπορείτε, ακούστε τα, συμπάσχετε μαζί τους και βοηθήστε τα με κάθε τρόπο…
