Άνοιξα τα μάτια μου… Καλύτερα να μην τα ‘χα… Ένιωθα χαμένη. Υπό άλλες συνθήκες, ίσως και να ‘νιωθα θαλπωρή, ίσως και να ‘νιωθα ασφάλεια, τυλιγμένη στα σατέν νεφ νεφ σεντόνια μου. Κι όμως… Μια βασανιστική πλημμυρίδα ανασφάλειας έπνιγε το μέσα μου, ενώσω ένα κενό μνήμης, επικαθήμενο......